فاضل نظری

سفر بهانۀ دیدار و آشنایی ماست / از این به بعد «سفر» مقصد ِ نهایی ماست

در ابروان من و گیسوان ِ تو گرهی ست / گمان مبر که زمان ِ گره گشایی ماست

خراب تر ز من و بهتر از تو بسیار است / همین بهانۀ آغاز ِ بی وفایی ماست

زمانه غیر زبان قفس نمی داند / بمان که «پرنزدن» حیلۀ رهایی ماست

به روز وصل چه دلبسته ای ؟ که مثل ِ دو خط

به هم رسیدن ِ ما نقطه ی جدایی ماست